Bijna vier weken ben ik op de farm van Davids. Samen met een Duits meisje run ik de farm het grootste gedeelte van de week omdat Davids niet thuis is.

Hier leer ik hoe je een hek kan maken met oude stukken hout en een strooitouwtje. Alles hangt hier letterlijk aan elkaar, zelfs ons huis waar we in wonen.

We wonen in een huis met gaten, muizen, ratten, slangen en een kat die s’nacht een dode rat in je bed komt leggen als cadeautje. Het plaatjes is compleet als ik je vertel dat ik zelf ook rondloop in kleren waar inmiddels de gaten in vallen.

Op deze farm ontmoet ik mijzelf. Ik krijg inzicht in proces van mijzelf. Hoe ik uitwegen zoek maar geen keus maak omdat ik bang kan zijn voor het onbekende. De afgelopen vier weken waren niet de leukste, niet de makkelijkste maar wel de meest leerzame. Hier heb ik heel veel geleerd over mijzelf.

Ik denk aan het liedje van Natasha Bedingfield - Unwritten als het gaat over het onbekende. Het refrein van dit nummer verteld mij de waarheid. Het onbekende is niet eng, het is een lege pagina die je zelf mag vullen. Hoe je dat doet is aan jou!

Staring at the blank page before you

open up the window.

Let the sun illuminate the words

that you could not find.

Reaching for something in the distance

So close you can almost tast it in.

No one els can feel it for you

Only you and let it in

No one els, no one else

can speak the words on your lips.

Drench yourself in words unspoken

Life your life wit arms wide open

Today is where your book begins,

the rest is still unwritten.

Ik besluit af te maken wat ik heb afgesproken met Davids op deze farm. Daarna start een nieuw avontuur, hoe dat gaat uitpakken is 'still Unwritten'. Maar begint zodra ik over een paar weken deze farm verlaat.