Daar zit ik dan in Alices springs. Na een prachtige reis, met mooie tussenstoppen bij een salt-leek, de Kings Canyon, Katja Tumba en de Uluru ben ik nu in een prachtig hostel beland wat zeker de moeite waard is om even op te zoeken op google. Alice Secret’s, een huiselijk hostel met een mooie tuin, muur schildergen en een plek waar de hippie’s te vinden zijn.

Naast alle mooie plekken die ik heb gezien heb ik ook drie nachten buiten op de grond in de outback geslapen. Wat een gave ervaring was dat. De eerste nacht liep er een Dingo over mij heen, dit zijn wilde honden die hier leven. De tweede nacht was prima en de derde nacht sliep ik buiten in een windstorm. Als ik opsta deze ochtend, zit mijn haar vol met zand.

Met de pasen wandel ik rondom de Uluru en leer van alles over de Aboriginals cultuur. Maar wat ik leer is op ‘kinder niveau’. Dit is wat de kinderen van de Aboriginals leren maar deze kinderen gaan ooit naar een volgend level. Wij blanken kunnen dat niet volgens de Aboriginals omdat we niet van het zelfde soort zijn.

Dat dit zo was, had ik al geconcludeerd toen ik een schilderij van een aboriginal kocht. Ik vroeg naar de betekenis en het enigste wat hij er over wilde vertellen was dat de betekenis ‘natuurlijke medicatie / genezing betekende en dat wat hij had geschilderd de bladeren waren van de bomen die hierbij konden helpen. Toen ik een beetje door vroeg of de kleur of verschillende soorten bladeren in het schilderij invloed hebben op de betekenis had zie hij nee. Nieuwsgierig naar de soorten bladeren die hij schilderde waag ik de gok om het te vragen. Een antwoord krijg ik niet, ik krijg alleen te horen dat het van de bomen is die hier leven. Deze mensen beschermen hun cultuur en kennis. Ze geven het alleen door aan de mensen die van het zelfde soort zijn. Daarmee moeten wij blanke toeristen het doen.

Toch is de cultuur van deze mensen die dichtbij de natuur leven fascinerend. Ik kan er inmiddels meer over vertellen maar doe dat niet nu en vertel het liever als ik thuis ben tijdens een goeie kop koffie. In mijn dagboek staat een hoop informatie over de cultuur, de taal, geschiedenis en de waarom bijvoorbeeld de Uluru zo belangrijk is voor de Aboriginal.

Want ja, mijn laatste week gaat in. Het voelt raar, het voelt dubben. Over een week vlieg ik naar huis. Toen ik weg ging dacht ik dat terug komen altijd makkelijker zou zijn. Nu bijna 7 maanden verder en weet ik beter. Terug komen naar Nederland is net zo spannend. Hoe zou het daar zijn? Hoe is het om weer een vaste woonplek te hebben met een ritme? Kan ik de draad makkelijk oppakken of krijg ik een reis dip thuis?

Een ding weet ik zeker, wat ga Australië missen. Wat een gave tijd heb ik hier gehad, wat een mooie dingen heb ik hier gezien. En wat ga ik mijn vrijheid als backpacker missen. 7 maanden lang mocht ik leven als of elke dag weekend was. Nu gaat mijn laatste week in waarin ik nog een paar mooie plekken ga bezoeken, ga genieten van mijn laatste week als backpacker, genieten van de zon die hier altijd schijn. En tussen door laat ik even de kriebels in mijn buik voor mijn terugkomst er zijn.

Fijne pasen en tot snel allemaal! XX